Υιοθετώντας ένα αστέρι Part 2

Αυτό το post είναι αφιερωμένο στη φίλη χρήστης rockmantic...την ευχαριστώ αφάνταστα για όλα τα θέματα στα οποία με έχει βοηθήσει...part 1

...και αυτό το αστεράκι,ο avengmantic, παραμένει ο πιστός μας σύντροφος κάθε βράδυ...είτε έχει ξαστεριά είτε τον κρύβουν τα σύννεφα ξέρουμε ότι είναι εκεί και ακόμα και αν μερικές φορές οι συγκυρίες δεν είναι ευνοϊκές και δεν επιτευχθεί αυτή η βραδινή τελετουργία πάντα στην άκρη του μυαλού μας υπάρχει ο avengmantic...

...που κάτα πάσα πιθανότητα αναρωτιέται τι απέγιναν οι βραδινοί του επισκέπτες...μα όπου και αν είμαστε αυτό μας βλέπει μέσα από τη θαλπωρή των καθημερινών μας συναναστροφών ή μέσα από τους τοίχους των σπιτιών μας. Κάποιες μέρες σκέφτεται ότι θα ήθελε να ήταν στη γη....να γνωρίσει τη ζωή από πρώτο χέρι και να δει με τα μάτια του το αντικείμενο των συζητήσεων των δύο. Άλλες φορές όμως αισθάνεται φοβισμένος για το άγνωστο και σκοτεινό και υποχωρεί λιγο πιο βαθιά στην φωλιά του από σύννεφα ασφαλής μέσα στις μακρινές του σκέψεις...

Κάποια μέρα όμως του υπόσχομαι ότι θα ανέβουμε εμείς οι δυο στα σύννεφα...θα το πάρουμε από το χέρι και θα τον πάμε για μια μέρα στη γη...να δει περί τι γίνεται όλη αυτή η φασαρία και εάν είναι μάταιη ή όχι... Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να περιμένει.....

Avengeil

Τα εύσημα στον καλλιτέχνηchris phillips.

Σκέψεις και Χαμόγελα

Βραδιά Μαΐου...στο φαρό για τα γενέθλια μιας φίλης περιτριγυρισμένος από άτομα...καθιστοί πάνω σε ψάθες γύρω από μια φωτιά απειλητική με κεράκια αναμμένα και πυρσούς να καίνε...Αναγκάζομαι να φύγω νωρίς επειδή την αυριανή γράφω Proficiency πρωί-πρωί...και φεύγοντας σκέφτομαι...

Μία αποτυχία σε κάτι μεγάλο τι θεωρείται? Γιατί προφανώς απόψε απέτυχα αλλά και γενικότερα? Θεωρείται επιτυχία γιατί τουλάχιστον προσπάθησα σε αυτό το μεγάλο ή δεν παύει να είναι αποτυχία? Και καταλήγω στο συμπέρασμα ότι είναι το ίδιο με την ερώτηση αν το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο...ο καθένας θα δει την κατάσταση που έχει μπροστά του με διαφορετικό τρόπο.

Και ενώ περπατούσα απορροφήμενος σκεφτόμενος ό,τι πιο αρνητικό υπάρχει- τον εαυτό μου με την μονότονη ζώη μου και την ψευδαίσθηση που έχω ότι μπορώ να τα πηγαίνω καλά με όλους-βλέπω ξαφνικά δίπλα μου μια γνωστή μου με έναν μυστηριώδη ωραίο νεαρό σ' ένα απόμερο παγκάκι. Ζητάω πολλές φορές συγνώμη γιατί προφανώς τους χάλασα τη στιγμή και αφού πούμε μερικές κουβέντες απομακρύνομαι με πολλή καλύτερη διάθεσιμη πλέον. Όχι για μένα αλλά για τους άλλους....Ίσως θα πρέπει να αρχίσω να χαμογελάω και εγώ όταν ο διπλανός μου ευτυχεί...Είναι μια σκέψη....μια ακόμα ψευδαίσθηση που ίσως όμως κάνει τη ζωή μου καλύτερη...

Avengeil

Τα εύσημα στον καλλιτέχνη zen.

Αγάπη (δεν) είναι....

Σ' όλη την ιστορία της ανθρωπότητας πολλοί έχουν προσπαθήσει να δώσουν έναν ορισμό στην αγάπη. Όλοι τους όμως απέτυχαν γιατί η αγάπη είναι κάτι υποκειμενικό. Άπαξ και προσπαθήσουμε να την κατατάξουμε κάπου χάνει τη μαγεία της, μια μαγεία που συνδέεται με το μυστήριο, το εξωπραγματικό, το ωραίο. Τότε η αγάπη γίνεται κάτι το καθημερινό και εξηγήσιμο.

Μια στο τόσο όμως θέλοντας να εκφράσουμε τις ιδέες μας περί αγάπης την περιγράφουμε με λόγια. Δεν είναι κάτι το κακό αρκεί να ξέρουμε ότι η πραγματική αγάπη βρίσκεται μέσα στο συναίσθημα. Ένας τέτοιος ορισμός είναι ο παρακάτω

Αγάπη ίσον Οίκτος

Για να αγαπήσουμε κάποιον πραγματικά πρέπει να δούμε τον κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια, να γινόμαστε τόσο οικείοι μαζί του που τα λόγια του θα είναι λες και πηγάζουν από ένα μέρος της δικής μας συνείδησης,και θα πρέπει να συμπάσχουμε μαζί του, να πονάμε όταν πονάει και να βουρκώνουμε όταν τον βλέπουμε να δακρύζει. Η αγάπη δεν είναι παρασιτισμός, είναι συμβίωση και αλληλοκατανόηση. Επιτέλους καταλάβετέ το και σταματήστε να ρουφάτε τις ζωές των γύρω σας...

Υ.Σ. Δεν σκόπευα να μιλήσω για το συγκεκριμένο θέμα αλλά είναι πάντα καλό να υπακούμε στις στις προσταγές των Μουσών.

Με Ειλικρίνεια και Αγάπη Avengeil