Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Συναισθηματικοί Οδυρμοί (Μέρος 1)

Κάποια μέρα κοντινή
που η ψυχή φτερά θα βγάλει,
θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από αυτή την προσταγή
της κοινωνίας που λέγεται ρουτίνα


Όταν η μέρα δεν θα μας χωρά 
και η νύχτα σκοτεινή,
θα μας δίνει την χαρά,
την απόλαυση της ζωής 
πέρα από ακτίνες προσταγής


Τότε ο κοσμός θα 'ν' πιο καλός
αλλά στην άβυσσο η ψυχή
θα αποζητά από εμάς 
ό,τι ποθά ο εαυτός... 

                                                                 Avengeil

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Το κλειδί της ευτυχίας

.....μάλλον δεν υπάρχει γιατί αν υπήρχε είμαι σίγουρος ότι θα πωλούνταν προς ευρεία κατανάλωση είτε σε κάποια ιδιωτική γκαλερί είτε στα ράφια των σουπερμάρκετ.
Εάν υπήρχε όμως τι θα ήταν?

Για έναν ναρκομανή θα ήταν η δόση του ή γενικότερα για οποιονδήποτε εθισμένο το πράγμα το οποίο ποθεί και έχει έντονα ανάγκη από.

Αλλά γι εμάς τους υπόλοιπους τι είναι? Ή για να το θέσω καλύτερα ποιά θα ήταν τα κλειδιά αυτά????

Δυστυχώς όμως η ψυχή του ανθρώπου είναι ένα θέμα ιδιαίτερα πολύπλοκο και ο δρόμος προς την ευτυχία γεμάτος άπειρες διακλαδώσεις. Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου όλοι θα ήταν συνεχώς ευτυχισμένοι αλλά δεν θα ήταν αυτή η κατάσταση βαρετή?

Εν τέλει, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να υπομένουμε καρτερικά να περάσουν αυτές οι περίοδοι δυστυχίας....αλλά η αλήθεια είναι ότι τα όνειρα μελλοντικής ευτυχίας είναι αυτά που φθείρουν περισσότερο τις ψυχές μας.


Ίσως όταν είμασταν παιδιά
να μην ξέραμε τι πάει να πει χαρά
γιατί ήταν συνεχώς μεστή η ζωή
από τούτη την αίσθηση την ανθηρή

Και αναρωτιέμαι, είναι καλή η άγνοια όταν φέρνει την ευτυχία έστω κι αν δε γνωρίζουμε ότι είμαστε ευτυχισμένοι?