Αχχχ

   Τέλος και αρχή ταυτόχρονα.
 Αυτό το πανέμορφο συναίσθημα που με κατακλύζει μετά το πέρας της φετινής καλοκαιρινής σεζόν.  Τέσσερις βραδιές μουσικής δωματίου, ένα "ψευδορεσιτάλ" και πολλά happenings με τη φιλαρμονική.
 Σήμερα ήταν η τελευταία παράσταση που είχα την ευκαιρία να συμμετέχω. Πήγαμε μια βόλτα στο φεγγάρι με το μάνο και δεν ξεχάσαμε τον χειμώνα που έρχεται ή μαλλον μόλις τελείωσε στην Αργεντινή.
Θέλω να σφίξω στην αγκαλιά μου την αγαπημένη μου.
       *τη φέρνω στο νου μου*

   Χαμογελάω

                                                                                      Avengeil

Ανάγκη

Διάβασα από τη φίλη Fallen Angel ότι γράφει μόνο όταν είναι ανάγκη και αυτό κάπως με ξύπνησε. Με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο ανάγκη έχω το να γράψω κάτι, κάτι έστω και μικρό που ωστόσο θα αποτυπώνει τον εαυτό μου....


Υπήρχε μια περίοδος που διάβαζα τακτικά άλλα blogs, που συνέδραμα στην μπλογκόσφαιρα ( στα εύσημά μου καταλογίζω την αναβίωση του πένα από χαλκό γιατί όπως και να το κάνουμε η κεράσενια είναι κρίμα να μην γράφει αλλά και από την άλλη στο να φτιάξει ένα προσωπικό και συνάμα πανέμορφο στυλ γραφής η rockmantic). Αυτή η εποχή έχει περάσει. Τώρα διαβάζω όποτε νιώσω την όρεξη, την σπίθα ότι κάτι συμβαίνει μέσα μου ή ότι θέλω να νιώσω. Ποτέ όμως δε θα ξεχάσω τι έζησα και ποιοι με επηρέσαν.


Έτσι και όταν γράφω δεν θα περιμένω να με διαβάσει κανείς. Γράφω για τον εαυτό μου και για την τέχνη. Όχι ότι προσφέρω κάτι αξίας αλλά απλά και μόνο για να υπάρχει ένα σταθμό του μέτριου για τους υπόλοιπους καλλτέχνες....

Όλοι μας (ανεξαιρέτως) ψάχνουμε την ομορφιά. Όχι την σωματική αλλά την ψυχική, ένα άτομο δηλαδή που θα μας απελευθερώνει τον άλλο και πιο αληθινό μας εαυτό... Ο βαθμός όμως της αβεβαιότητας με κάνει να απορώ.

Αν και το θέλω πολύ δεν ξέρω αν η αναζήτηση θα έχει όμορφη έκβαση.

Βάσιμες υποψίες έχω ναι μεν,

Επιβεβαιώσεις όμως ποτέ.

Βιώματα θέλω να αποκτήσω

Αλλά φοβάμαι ότι θα την κάνω να βιώσει κάτι που δεν θέλει.

Ίσως να υπερβάλλω

Όταν παραληρώ έτσι

Τονίζοντας τις πιθανότητες αποτυχίας και

Ήρεμα μπορεί να ακούγονται τα λόγια μου.

Ταραγμένη όμως είν' η ψυχή μου

Αλλά έτσι είναι η ζωή και σκοπεύω να τη ζήσω.

Σημείο καμπής

Βρίσκομαι λοιπόν σ' άλλο ένα σημείο καπμής στη ζωή μου....Το νιώθω ότι κάτι γίνεται ή έστω ότι κάτι πάει να γίνει...

Είναι περίεργες αυτές οι μέρες και δεν ξέρω αν η ιδιομορφία τους θα βγει προς το καλό ή προς το κακό...Το σίγουρο είναι ότι κάπου θα πάει γιατί το ρυάκι κατάντησε ρεματιά μέσα από ανομβρίες 10 μηνών...

Μετά από κάποιους μήνες θα θυμάμαι αυτά τα γεγονότα ξανά....πιθανόν να μπω σ' αυτή την ανάρτηση για μια ενθύμηση των στιγμών που ζούσα. Είναι στο χέρι μου (ή μάλλον στις πράξεις μου) να φροντίσω να θυμάμαι σωστά και όμορφα τούτο μου το παρελθόν.....

Όμως τώρα άρχισα να μιλάω παρελθοντικά για κάτι που δεν έχει γίνει ακόμα... Όμως το νιώθω.....νιώθω την αλλαγή να κυλάει μες στο αίμα μου και νιώθω κάθε ίντσα του κορμιού μου να δονείται σε απόλυτη αρμονία με τη μουσική περιμένοντας....αδημονώντας για λίγους συγχρονισμένους χτύπους ανθρώπων......

                               Avengeil

(Και πώς ξεκινάει αυτή η αλλαγή με ένα τεστ φυσικής αύριο....εεε πόσο να κρατήσω την τόσο σοβαρή διάθεση?)