Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Το κλειδί της ευτυχίας

.....μάλλον δεν υπάρχει γιατί αν υπήρχε είμαι σίγουρος ότι θα πωλούνταν προς ευρεία κατανάλωση είτε σε κάποια ιδιωτική γκαλερί είτε στα ράφια των σουπερμάρκετ.
Εάν υπήρχε όμως τι θα ήταν?

Για έναν ναρκομανή θα ήταν η δόση του ή γενικότερα για οποιονδήποτε εθισμένο το πράγμα το οποίο ποθεί και έχει έντονα ανάγκη από.

Αλλά γι εμάς τους υπόλοιπους τι είναι? Ή για να το θέσω καλύτερα ποιά θα ήταν τα κλειδιά αυτά????

Δυστυχώς όμως η ψυχή του ανθρώπου είναι ένα θέμα ιδιαίτερα πολύπλοκο και ο δρόμος προς την ευτυχία γεμάτος άπειρες διακλαδώσεις. Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου όλοι θα ήταν συνεχώς ευτυχισμένοι αλλά δεν θα ήταν αυτή η κατάσταση βαρετή?

Εν τέλει, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να υπομένουμε καρτερικά να περάσουν αυτές οι περίοδοι δυστυχίας....αλλά η αλήθεια είναι ότι τα όνειρα μελλοντικής ευτυχίας είναι αυτά που φθείρουν περισσότερο τις ψυχές μας.


Ίσως όταν είμασταν παιδιά
να μην ξέραμε τι πάει να πει χαρά
γιατί ήταν συνεχώς μεστή η ζωή
από τούτη την αίσθηση την ανθηρή

Και αναρωτιέμαι, είναι καλή η άγνοια όταν φέρνει την ευτυχία έστω κι αν δε γνωρίζουμε ότι είμαστε ευτυχισμένοι?

10 σχόλια:

  1. Τα όνειρα της μελλοντικής ευτυχίας μπορεί να είναι στόχοι που μας δίνουν κίνητρα ή να είναι ψεύτικες ανάγκες που θα μας κάνουν να νιώθουμε πάντα το κενό όσα κι αν έχουμε. Μου θύμισε η ανάρτησή σου εκείνη την ιστορία με τον κύκλο του 99 εδώ.
    Νομίζω όμως οτι όλα αυτά τα ερωτηματικά κι όλος αυτός ο αγώνας για το κυνήγι ή τον ορισμό της ευτυχίας είναι απαραίτητα για να μάθει κανείς να απολαμβάνει και να ζει. Δεν δίνεται η ευτυχία χωρίς κόπο, πρέπει κανείς να την κατακτήσει, να δει τι είναι και να χαράξει το δρόμο είναι το πρώτο, ίσως και το τελευταίο στάδιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θυμάμαι όταν ήμουν πολύ μικρή, δεν βαριόμουν εύκολα, όπως τώρα... Θυμάμαι πως η βαρεμάρα δεν ήταν απαραίτητα κάτι κακό. Θυμάμαι επίσης πως αν βαριόμουν κάτι για πολύ, τότε έκανα κάτι άλλο που με ευχαριστούσε. Δεν μας ευχαριστεί μόνο ένα πράγμα, και αυτό το περιγράφεις πολύ όμορφα...
    Την χαρά λοιπόν και την ευτυχία είναι κάτι που το είχαμε έμφυτο από μωρά. Ακόμα και όταν κλαίγαμε, δεν κράταγε για πολύ, και δεν κρατούσαμε κακία για τίποτα... είμασταν κατα 90% (ίσως και παραπάνω) ευτυχισμένοι, και δεν βαριόμασταν.!
    τι κάνουμε λοιπόν λάθος πλέον?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. AnD
    ίσως λοιπόν τα όνειρα μελλοντικής ευτυχίας να μπορούν να πάρουν και θετικές υποστάσεις και αρνητικές.....στο κάτω-κάτω είναι στο χέρι μας το με πόσα φλουριά θα μείνουμε ευχαριστημένοι και εάν θα αποκτήσουμε την ευτυχία....ωστόσο αυτή η αναζήτηση δεν παύει να είναι δύσκολη και ιδιότροπη γιατί όταν έχεις να κάνεις με μία τόση υποκειμενική κατάσταση τότε και οι μορφές απόκτησής της θα είναι τρομερά υποκειμενικές οπότε και δεν υπάρχουν οδηγοί-λυτάρια παρά μόνο ο ευατούλης μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. kerasenia
    τι ωραία που το έθεσες το όλο ζήτημα....προσωπικά είμαι της άποψης ότι όσο πιο μικρό είναι κάποιο παιδί τόσο πιο χαζό είναι όμως σιγα-σιγα αναγκάζομαι να αναθεωρήσω αυτή την άποψη γιατί ίσως δεν είναι χαζό κάτι που δεν έχει έγνοιες αλλά είναι απαλλαγμένο από τους φόρτους της σημερινής κοινωνίας...ίσως μεγαλώσαμε ίσως μάθαμε την αλήθεια για τη ζωή αλλά από την άλλη πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να δημιουργήσουμε τη δική μας αλήθεια μέσα από την οποία θα βλέπουμε τη ζωή σαν σε φωτεινό πρίσμα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. τρόμαξα με αυτό που διαβασα...
    "είμαι της άποψης ότι όσο πιο μικρό είναι κάποιο παιδί τόσο πιο χαζό είναι"
    ούτε καν! έχεις ρωτήσει κάνα παιδάκι για σοβαρά θέματα που σε απασχολούν? θα πάρεις τις πιο αναπάντεχα σοφές απαντήσεις! η αθωότητα, η αγνότητα, ο αυθορμητισμός, και η καθαρότητα του νου είναι αυτό που ακόμα και όταν δεν έχουν ανεπτιγμένη την κριτική σκέψη τους, τα οδηγεί στις κατάλληλες απαντήσεις...
    όσο περνάνε βέβαια οι γενιές βλέπω ότι όλο αυτό χάνεται, γιατί εγώ την πρώτη μου βρησιά την έμαθα στο γυμνάσιο, και τώρα από το νήπιο τις ξέρουν όλες, κάτι που αποδεικνύει τον ξεπεσμό που βιώνουν οι γενιές που έρχονται, πνευματικα και νοητικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. kerasenia
    λυπάμαι που το λέω αλλά αδυνατώ να πιστέψω ότι σε μία τέτοια εποχή που ζούμε αυτές οι αρετές που αναφέρεις υπάρχουν στα παιδιά....Άπαξ και ένα παιδί ερωτηθεί για κάποιο φλέγον ζήτημα του σήμερα δεν θα χάσει την αθωότητά του? δεν θα αρχίσει να αναπτύσσει κριτική σκέψη? από μία ηλικία και μετά έχω την εντύπωση πώς τα μμε είναι αυτά που αναπτύσσουν την κριτική σκέψη των παιδιών και δεν μιλώ για νορμάλ ειδήσεις αλλά για παιδικά και μεσημεριανάδικα με τα διαβρωμένα πρότυπα που αναπαραγάγουν...τα παιδιά είναι πιο ευάλωτα σε αυτούς τους επηρεασμούς.Μάλιστα δεν νομίζω ότι κατά τη διάρκεια της ζωής μου θα δεχόμουν μία απάντηση που να βασίζετε στην αθωότητα και στην αγνότητα γιατί και αυτή η απάντηση δεν θα είναι πιο αισιόδοξη από όσο θα έπρεπε να είναι ακριβώς επειδή τα παιδιά αγνοούν βασικά στοιχεία λόγω της ηλικίας τους?
    "τρόμαξα με αυτό που διάβασα" που να αναφερθεί και καμιά ακραία άποψη εδώ...προβλέπω καρδιακό...
    Υ.Γ. Χαίρομαι πάντως που ανατύσσεται συζήτηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. χαχα, πως να μην αναπτύσσεται άλλωστε?
    "οι πιο παραγωγικές συζητήσεις είναι αυτές στις οποίες διαφωνούμε" (ύπο προϋποθέσεις πάντα) κάποιος το είχε πει αλλά δεν θυμάμαι ποιος, μπορεί να είναι και δικό μου.. :P
    Ίσως να έχεις και δίκιο.. Η παιδεία που δέχεται ένα παιδί από το σπίτι του, είναι μαλλον το πιο σημαντικό μονοπάτι για την διασφάλιση της καθαρότητάς νου και ψυχής. Ωστόσο αν μεταφέρεις με κατανοητά για τα παιδιά λόγια, ένα ζήτημα που αδυνατείς να λύσεις, μπορεί τελικά και να σε βοηθήσει..
    έχω φίλους και γνωστούς μου, που όταν έγιναν γονείς, δεν έχουν τηλεόραση, δεν πηγαίνουν σε fast food, δεν αγοράζουν παιχνίδια χωρις παιδαγωγικό ενδιαφέρον, οπότε δεν είναι όλα τα παιδιά χειραγωγιμένα από τον σημερινό τρόπο ζωής ως το κόκκαλο... σπάνιο, αλλά υπάρχει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. kerasenia
    εν τέλει θα μπορούσα να πω πως θα με ενδιέφεραν πολύ οι απαντήσεις ενός παιδιού που δεν έχει χειραγωγηθεί από τον σημερινό τρόπο ζωής όπως αναφέρεις πάνω σε ερωτήσεις σχετικές με τα σημερινά μείζονα ζητήματα..τότε θα μπορούσαμε να δούμε εάν τα παιδιά με τη σωστή εκπαίδευση είναι όντως σοφά....
    Εάν κάποτε απομονώσεις κανά τέτοιο παιδάκι κάνε του κανά δυο ερωτήσεις για να δούμε εν τέλη τα θετικά αποτελέσματα της μόρφωσης...γιατί εδώ που μένω εγώ δεν ξέρω και υποψήφια παιδάκια-πειραματόζωα που θα είχαν το απαραίτητο σπάνιο επίδεδο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Έτσι όπως το λες, μοιάζει σαν ένα παιδί να μπορεί να αποτελέσει ένα σημερινό μεσσία... Δεν λέω κάτι τέτοιο... Σου μιλάω για την δική σου καθημερινότητα... Για παράδειγμα μία φιλη μου είχε πρόβλημα στην δουλειά της, και το συζήτησε με ένα παιδάκι που βρήκε σε μία παιδική χαρά, αναλύοντας το πρόβλημα έτσι ώστε να μπορεί να το καταλάβει το πιτσιρίκι... Να σου πω την αλήθεια, η απαντηση δεν ήταν πραγματοποιήσημη, ωστόσο την οδήγησε να καταλάβει κάποια πράγματα παραπάνω και να κάνει κάτι που δεν το είχε σκεφτεί πιο νωρίς... Και κάτι τελευταίο... η αλήθεια υπάρχει εκεί που τα μάτια μπορούν να την δουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ωστόσο επιλέγουμε να έχουμε τα μάτια κλειστά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή