Διάβασα από τη φίλη Fallen Angel ότι γράφει μόνο όταν είναι ανάγκη και αυτό κάπως με ξύπνησε. Με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο ανάγκη έχω το να γράψω κάτι, κάτι έστω και μικρό που ωστόσο θα αποτυπώνει τον εαυτό μου....
Υπήρχε μια περίοδος που διάβαζα τακτικά άλλα blogs, που συνέδραμα στην μπλογκόσφαιρα ( στα εύσημά μου καταλογίζω την αναβίωση του πένα από χαλκό γιατί όπως και να το κάνουμε η κεράσενια είναι κρίμα να μην γράφει αλλά και από την άλλη στο να φτιάξει ένα προσωπικό και συνάμα πανέμορφο στυλ γραφής η rockmantic). Αυτή η εποχή έχει περάσει. Τώρα διαβάζω όποτε νιώσω την όρεξη, την σπίθα ότι κάτι συμβαίνει μέσα μου ή ότι θέλω να νιώσω. Ποτέ όμως δε θα ξεχάσω τι έζησα και ποιοι με επηρέσαν.
Έτσι και όταν γράφω δεν θα περιμένω να με διαβάσει κανείς. Γράφω για τον εαυτό μου και για την τέχνη. Όχι ότι προσφέρω κάτι αξίας αλλά απλά και μόνο για να υπάρχει ένα σταθμό του μέτριου για τους υπόλοιπους καλλτέχνες....
Όλοι μας (ανεξαιρέτως) ψάχνουμε την ομορφιά. Όχι την σωματική αλλά την ψυχική, ένα άτομο δηλαδή που θα μας απελευθερώνει τον άλλο και πιο αληθινό μας εαυτό... Ο βαθμός όμως της αβεβαιότητας με κάνει να απορώ.
Υπήρχε μια περίοδος που διάβαζα τακτικά άλλα blogs, που συνέδραμα στην μπλογκόσφαιρα ( στα εύσημά μου καταλογίζω την αναβίωση του πένα από χαλκό γιατί όπως και να το κάνουμε η κεράσενια είναι κρίμα να μην γράφει αλλά και από την άλλη στο να φτιάξει ένα προσωπικό και συνάμα πανέμορφο στυλ γραφής η rockmantic). Αυτή η εποχή έχει περάσει. Τώρα διαβάζω όποτε νιώσω την όρεξη, την σπίθα ότι κάτι συμβαίνει μέσα μου ή ότι θέλω να νιώσω. Ποτέ όμως δε θα ξεχάσω τι έζησα και ποιοι με επηρέσαν.
Έτσι και όταν γράφω δεν θα περιμένω να με διαβάσει κανείς. Γράφω για τον εαυτό μου και για την τέχνη. Όχι ότι προσφέρω κάτι αξίας αλλά απλά και μόνο για να υπάρχει ένα σταθμό του μέτριου για τους υπόλοιπους καλλτέχνες....
Όλοι μας (ανεξαιρέτως) ψάχνουμε την ομορφιά. Όχι την σωματική αλλά την ψυχική, ένα άτομο δηλαδή που θα μας απελευθερώνει τον άλλο και πιο αληθινό μας εαυτό... Ο βαθμός όμως της αβεβαιότητας με κάνει να απορώ.
Αν και το θέλω πολύ δεν ξέρω αν η αναζήτηση θα έχει όμορφη έκβαση.
Βάσιμες υποψίες έχω ναι μεν,
Επιβεβαιώσεις όμως ποτέ.
Βιώματα θέλω να αποκτήσω
Αλλά φοβάμαι ότι θα την κάνω να βιώσει κάτι που δεν θέλει.
Ίσως να υπερβάλλω
Όταν παραληρώ έτσι
Τονίζοντας τις πιθανότητες αποτυχίας και
Ήρεμα μπορεί να ακούγονται τα λόγια μου.
Ταραγμένη όμως είν' η ψυχή μου
Αλλά έτσι είναι η ζωή και σκοπεύω να τη ζήσω.
Φυσικά και θα γράφεις για σένα! Πάντα για σένα και μόνο για σένα να γράφεις! Έτσι θα δίνεις και περισσότερη αξία στον λόγο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας έχεις λείψει Avengeil (και όχι μόνο από τη μπλογκόσφαιρα). Και όταν βλέπω στο blogger πως έχεις αναρτήσει κάτι καινούριο, χαίρομαι πάρα πολύ. Χαίρομαι γιατί ξέρω πως αυτή η σπίθα σου που με έχει ζεστάνει τόσες πολλές φορές, δεν έχει σβήσει. Και σε παρακαλώ, προσπάθησε να μην σβήσει!
Τον τρόπο γραφής μου εσύ τον επηρέασες, δεν ξέρω αν στο έχω ξαναπεί. Όμως αυτή είναι η αλήθεια.
Τέλος, θα ήθελα να συμφωνήσω με το ότι όλοι ψάχνουμε την ψυχική ομορφιά. So dumn true.
Kisses Avengeil. My regards to Avengmantic.
Μας έλειψες...
ΑπάντησηΔιαγραφή