Κάτι με έπιασε και είπα να γράψω κάτι στον απόηχο της πλέον καθιερωμένης σαββατιάτικης εξόδου....Μπορεί πλέον να έχω παρατήσει το blog λίγο, μπορεί να μην μπαίνω τόσο συχνά, μπορεί να μην διαβάζω όσες πανέμορφες αναρτήσεις διάβαζα παλαιότερα όμως μη νομίζετε ότι δε σας σκέφτομαι και δε σας αναπωλώ....
Θα 'θελα η μέρα να είχε 30 ώρες μόνο και μόνο για να προλαβαίνω να διαβάζω blog, βιβλία και να βλέπω ταινίες....
Ίσως να είναι και η μουσική που ακούω τώρα.....ο Dvorak συναντάει το νέο κόσμο και μας χαρίζει μελωδίες με λαϊκό αλλά και παραδοσιακό χαρακτήρα....με έκανε να αναπολήσω περασμένες εποχές....
Νιώθω μάλιστα ότι ο χρόνος περνάει δίχως να τον εκμεταλλεύομαι στο μέγιστο ωστόσο το πρόγραμμά μου είναι πάντα γεμάτο....
Είναι τόσο εύκολο να καταβληθεί κανείς από συναισθήματα αλλά και τόσο εύκολο να τα διώξει...δεν νομίζει ότι θα μπορέσει κάποιος να μου το εξηγήσει αυτό όπως και δε θα μπορέσει να μου εξηγήσει την τραγική ειρωνεία του έρωτα....Θεωρούσα τον εαυτό μου πάντα το θύμα κοίτα όμως που θα γίνω και θύτης....
Τόσα πράγματα κατακλύζουν το μυαλό μου όμως ένα μου έρχεται να πω...Ξέρετε τι σημαίνει το ψευδώνυμό μου? Avengeil = Ave Angel χαίρε άγγελε δηλαδή,... χαίρε τελειότητα που μας θωρείς αλλά δε μας αφήνεις να σε αγγίξουμε όσο και αν σε ποθούμε και που μας κοιτάς με το περιπαικτικό βλέμμα σου στέλνωντάς μας σε δυσοίωνα μονοπάτια.....
